เคยไหม กับความรู้สึกแบบนี้

เนื่องจากช่วงนี้ ความรู้สึกดีๆ มันลดน้อยถอยลงเป็นอย่างมาก เมื่อวาน นั่งเลนอยู่ก็คิดอะไรไปมากมาย จึงเขียนเรื่องราวสั้นๆ เหมือนว่าจะดี แต่ก็อย่างว่านั่นแหละ เราใช่ว่าจะเป็นคนเก่งแค่ไหน ก็เขียนได้แค่นี้แหละ มันเป็นความรู้สึกที่อยากจะบอกอะไรมากมาย แต่ก็พูดออกมาไม่ได้ ขอเอาบางส่วนมาเขียนไว้ก็เพียงพอแล้วหล่ะ

 เคยไหม...... 
ที่ต้องนั่งทานข้าวร่วมกัน ทั้งที่น้ำตาคลอเบ้าแทบเอ่อออกมา
อยากจะลุกขึ้นแล้วเดินจากไป แต่ทำไม่ได้ 



เคยไหม...... ทั้งที่คุณทำงานงกๆ แล้วเขาบอกว่า คนอื่นทำและขอบใจ (เพราะคิดว่าคนนั้นทำ)
เขาให้รางวัลแก่เพื่อนรอบๆ ตัวคุณ ทั้งที่งานบกพร่องและหลบเลี่ยงงาน
ที่เขาไว้ใจคนอื่น ที่อยู่ลับหลังทีไรคนนั้นเขาสับเละทุกที 

เคยไหม......
คุณขอลาออก แต่เขาบอกไม่ให้ไปไหน เพราะคุณคือเพชรขององค์กร
เขาขอให้คุณอยู่ต่อ เพราะมีงานสำคัญรออยู่ แต่กลับชื่นชมกับรางวัลที่ให้คนอื่นด้วยบอกว่า เขาเหล่านั้นเป็นคนในพื้นที่ย่อมทำได้? 

เคยไหม......
ที่คุณสับสนว่า จะอยู่หรือจะไป จะไปก็ดูเหมือนว่าตัวเองมีค่าสำหรับองค์กร ครั้นจะอยู่ก็เหมือนโดดเดี่ยว 

ถ้าใช่.......... จงรีบไป อย่าอยู่ให้ตัวเองต้องเจ็บช้ำไปกว่านี้อีกเลย