ที่มาและที่ไป

เหตุที่สร้างบล็อกนี้ขึ้นมา เพราะต้องการเอาเป็นที่เก็บความทรงจำเกี่ยวกับการดำเนินชีวิตของตัวเองในช่วงนี้เป็นต้นไป

สาเหตุที่ต้องมาเป็นเช่นนี้ อาจจะเป็นเรื่องของความบังเอิญ ความอิจฉา หรืออะไรก็ได้

วันหนึ่ง อยู่ดีๆ คนที่เรารู้จักก็หายหน้าไป เพราะเขามีสวนยางเป็นของตัวเองเป็นร้อยกว่าไร่ แน่นอน เป็นที่ทั้ง สปก. และ ภบท. เขาไปเพราะได้สร้างไว้ล่วงหน้านานแล้วแล้ว นับเป็นหกเจ็ดปี ตอนนี้ต้องไปกรีดยาง รายได้โดยเฉลี่ยช่วงนี้จะอยู่ที่เดือนละแสนกว่าบาท (อิจฉาเขาล่ะสิเรา)

แล้ววันหนึ่ง รุ่นน้องที่คุ้นเคยกัน มาชวนไปดูที่ ขนาด สามสิบสองไร่ ราคา เก้าแสนห้าหมื่นบาท เป็นที่จับจองอยู่ หกไร่ นอกนั้้น เป็นสันดอย ออกใบไม่ได้แต่ก็ได้ทำกินมานานแล้ว วันนั้น ก็ไปหาดูอีกสองสามที่ สุดท้ายคือ ไม่ซื้อ

อีกวันหนึ่ง รุ่นน้องอีกคนทราบข่าวเลยชวนว่า ไปดูสวนยางที่เขาพร้อมกรีดกันไหม ราคาประมาณ หนึ่งล้านสองแสนบาท เงินเราไม่มีขนาดนั้นหรอก แต่จะแชร์กัน เมื่อไปดูแล้วก็สวยนะ ขนาด ๑๕ ไร่ ขายไร่ละแสน ก็เป็น หนึ่งล้านห้า ลดสุดๆได้ที่ หนึ่งล้านสี่แสนหกหมื่นบาท คิดอยู่สองสามวันก็เลิกคิด เพราะเงินไม่พอ

ก็ดิ้นรนอีกพอสมควร โดยการเสิร์ชหาซื้อที่จากอินเทอร์เนต ก็เจอที่ถูกใจอยู่หลายที่ สอบถามไป มีเหลือบ้างไม่เหลือบ้าง ก็ว่ากันไป

จนในที่สุดปรึกษากับทางบ้าน มีที่หนึ่ง ๘ ไร่ จะขายไร่ล่ะห้าหมื่น เป็นที่ว่างเปล่า ขอเป็นสี่หมื่น แต่เขาไม่ตกลง จึงยกเลิก

คืนวันหนึ่งพี่เขยก็โทรมาบอกว่า น้องชายเขาจะขายสวนยาง หนึ่งแสนห้าหมื่นบาท จำนวน ๓ ไร่ เข้าใจผิดตั้งนาน นึกว่า ไร่ล่ะ หนึ่งแสนห้าหมื่นบาท ใช้เวลาคิดเป็นสี่วันได้ จนพี่สาวโทรมาอีกทีเลยถามใหม่ว่า ราคาไร่ล่ะ หรือว่า ราคาทั้งหมด พอได้รับคำตอบว่า สามไร่จะขายหนึ่งแสนห้าหมื่นบาท เราก็ตกลงทันที่ รุ่งขึ้นก็ไปโอนเงินให้เขา แล้วอีกสองสามวันต่อมาถึงไปดูที่

หึ หึ คิดดูสิสวนยางสามไร่จะทำอะไรได้ เดี๋ยวครั้งต่อไปจะเอารูปมาลง วันนี้เอาแค่นี้ก่อน

(ภาพนี้ฝากไว้ในบล็อกนี้เฉยๆ)

รูปนี้ก็ฝากไว้เฉยๆ